Bir müddettir şiddetli geçimsizlik yaşayan çift, Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek karşılıklı boşanma davası açtı. Davacı-davalı bayan, eşinin daima kendisine “cahil, bayan mısın” diyerek hakaret ettiğini, şiddet uyguladığını öne sürdü. Davalı karşı davacı erkek ise, eşinin üzerine düşen vazifeleri yerine getirmediğini, konutunun işlerini yapmadığını, çocuklarla ilgilenmediğini, sık sık konutunu terk ettiğini, itimat sarsıcı davranışlarının bulunduğunu öne sürdü.
Mahkeme; erkeğin daha fazla kusurlu olduğunu kabul ederek tarafların boşanmalarına, bayan faydasına aylık 250 TL önlem, 250 TL yoksulluk nafakasına, bayan lehine 10 bin TL maddi ve 10 bin TL manevi tazminata hükmetti. Davacı-davalı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar verildi. Karar davacı-davalı erkek tarafından, kusur belirlemesi, bayanın kabul edilen boşanma davası, reddedilen tazminat talepleri ve aleyhine hükmedilen nafaka ve tazminatlar istikametinden istinaf edildi.
Bölge adliye mahkemesince davalı-davacı bayanı inanç sarsıcı davranışlarının ispatlanamadığı, lakin evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına neden olan olaylarda; birlik misyonlarını yerine getirmeyen, eşine “Mal, bilgisiz, bayan mısın” diye hakaret eden, sık sık konuttan kovan ve şiddet uygulayan davacı-davalı erkeğin ağır kusurlu olduğu vurgulandı. Çalışmadığı halde konut dışında çokça vakit geçirerek birlik misyonlarını yerine getirmeyen, meskeni, eşi ve çocuklarıyla gereğince ilgilenmeyen davalı-davacı bayanın ise az kusurlu olduğu münasebeti ile davacı-davalı erkeğin istinaf müracaatının asıldan reddine karar verildi. Karar davacı davalı erkek tarafından temyiz edilince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi.
“TARAFLAR EŞİT KUSURLU, BAYANA TAZMİNAT ÖDENMEZ”
Aile Mahkemesi’nce davalı-davacı bayana kusur olarak yüklenilen üzerine düşen misyonları yerine getirmeme, meskeninin işlerini yapmama, çocuklarla ilgilenmeme, sık sık meskenini terk etme ve inanç sarsıcı davranışlarda bulunma vakıaları istinaf kanun yoluna başvurulmayarak mutlaklaştığı hatırlatıldı.
Kararda şöyle denildi:
“İstinaf kanun yoluna müracaatta bulunan erkek aleyhine birinci derece mahkemesince kusur olarak yüklenilmeyen hakaret etme ve eşini konuttan kovma vakıalarının da kusur olarak yüklenilmesi mümkün değildir. O halde, birinci derece mahkemesince davacı-davalı bayana yüklenen ve istinaf kanun yoluna başvurulmaksızın mutlaklaşan kusurlu davranışlara karşı davalı-davacı erkeğin üzerine düşen misyonlarını yerine getirmeme, meskenine bakmama, konutunun gereksinimlerini karşılamama ve eşine fizikî şiddet uygulama biçiminde gerçekleşen kusurları nazara alındığında, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Bu konu gözetilmeden yanılgılı kıymetlendirme sonucu davacı-davalı erkeğin ağır kusurlu olduğunun kabulü gerçek olmamış ve bozmayı gerektirmiştir. Boşanmaya sebebiyet veren vakıalarda taraflar eşit kusurludur. Boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu eş faydasına maddi ve manevi tazminata karar verilemez. Davalı-davacı bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddine karar vermek gerekirken, yanılgılı kusur belirlemesinin sonucu olarak yazılı formda karar kurulması gerçek olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.”
Cumhuriyet
